Shit

‘Wat een gehannes, zo’n ontlastingstest. Heb jij er ooit een gedaan?’, vraagt mijn vriendin.
Ik schud mijn hoofd.
‘Vooral als je een diepspoel toilet hebt, waarbij de ontlading direct de diepte in verdwijnt’, gaat ze verder. ‘Zie daar dan nog maar eens in te prikken met een teststaafje.’ Ze kijkt me afwachtend aan.
Ik haal mijn schouders op. ‘Da’s niet handig, nee. Geen idee.’
‘Nou, ik wel. Ik heb wc-papier onder de bril geklemd, zodat ik het benodigde object daarin kon opvangen.’
Ik onderdruk een lach.
‘Uiteraard was ik niet te zuinig met papier, je wil natuurlijk niet dat de fel begeerde keutel er doorheen valt en alsnog ontsnapt.’
Ze lacht en bouwt een kleine pauze in.
‘Ik had echter zo’n stevige laag gespannen, dat het werkte als een soort trampoline. Het beoogde object vloog omhoog en landde ‘pats’ op de vloer.’ Ze maakt met haar hand een sierlijke boog door de lucht en giert het uit.
Ik volg haar voorbeeld.
‘En het ergste is’, zegt ze terwijl ze de tranen uit haar ogen veegt. ‘Dat de wc ook nog verstopt bleek te zijn, door de grote hoeveelheid papier die ik had gebruikt. Het water borrelde omhoog, precies tot aan de rand. Ik heb enorm moeten porren om het allemaal door heen te krijgen. ‘Een grote knoeiboel. En het had me ook nog bijna een gepeperde rekening van de riooldienst opgeleverd.’

Een hilarisch verhaal, waar ik vol leedvermaak om heb gelachen. Maar nu heb ik dus ook zo’n mooie glimmende envelop ontvangen. En met dezelfde uitdaging, want ook wij hebben een diepspoel toilet.
Nadat ik de bijgevoegde tips, variërend van een stuk karton in het toilet tot een plastic zakje om je hand (oké ??), heb gelezen, besluit ik op veilig te spelen en vertrek, bij gebrek aan beter, met het teiltje van de aardappelschillen, richting de badkamer.
‘Wat ga jij doen?’, vraagt mijn man.
‘Waarschijnlijk de badkamer poetsen’, antwoord ik en loop snel door.